Taki obrazek z lat szkolnych – namiętnie chodziliśmy do kina na filmy z Godzilą. W jednym potwór naparzał się z Mechagodzillą. Wielkie jak góry monstra biły się między sobą depcąc po drodze budynki i całe miasta, nawet tego nie zauważając. Mimo kiepskich dekoracji, robiło to wrażenie. Podobnie widzę naszą scenę polityczną.
Wprawdzie było to 80 lat temu, ale pytania związane z tą tragiczną rocznicą wciąż są aktualne. Zwłaszcza, że choć na początku lat 90 – tych niektórzy wieszczyli koniec historii, dzisiejsza sytuacja międzynarodowa nie napawa optymizmem.
To jeszcze nieoficjalna informacja, ale wiemy już, że ZDM zrezygnował z planów wycinki drzew na ulicy Kasztelańskiej. Jeśli przebudowa według nowego projektu dojdzie do skutku, będzie to kolejny przykład nowego myślenia w planowaniu miasta, uwzględniającego potrzeby nie tylko kierowców samochodów.
Po tragicznym wypadku na Grunwaldzkiej coraz bliżej do zarzutów dla kierowcy, który śmiertelnie potrącił 75 letnią kobietę na pasach przy ulicy Marszałkowskiej. Kierowca odpowie też prawdopodobnie za ciężkie zranienie jej 70 – letniego męża. Ale czy to coś zmieni?
Zasadniczym problemem w analizach konkurencyjności kolei towarowej względem transportu drogowego jest brak internalizacji wszystkich kosztów zewnętrznych, tj. środowiskowych, społecznych czy dostępu do infrastruktury.
Dopiero na 26 sierpnia, po raz kolejny, miasto przedłużyło termin opublikowania raportu z konsultacji społecznych dotyczących przebudowy ulicy Umultowskiej, pomiędzy Krygowskiego, a Ślazową. Pierwotnie konsultacje miały zakończyć się do 30 czerwca, potem termin przesunięto do 8 lipca a publikacji raportu – do 8 sierpnia.
W tym miejscu doszło w sobotę do tragedii. Fot. Google Street View
Zaledwie kilka dni temu pisałem tu o rozwiązaniu, które zwiększy bezpieczeństwo na jednym z najgorszych przejść dla pieszych w mieście. O, jakże byłem naiwny! Na głupiego kierowcę bez wyobraźni nie ma, niestety, sposobu. Może nadszedł czas na rozwiązania bardziej radykalne, zanim znowu ktoś zginie?
Wielu obserwatorów poznańskiej sceny politycznej zaskoczyło, że jedynką PO została Joanna Jaśkowiak. Ja tam się tego spodziewałem. I nie uważam, że świadczy to o słabości Platformy wręcz przeciwnie.
Ognia było już zdecydowanie za dużo.. Fot. Wikipedia
Nie sądziłem, że będę musiał w tym roku jeszcze raz zabrać tu głos w sprawie Powstania Warszawskiego. A jednak. Chodzi o to, w jaki sposób w ostatnich latach zwykło się obchodzić te rocznicę. Także, niestety, w Poznaniu. Gorszy mnie to i jest mi wstyd za rodaków.
Bohaterstwo czy nieodpowiedzialność? O Powstaniu Warszawskim powiedziano już tyle, że trudno znaleźć jakiś nowy wątek. Ale czy trzeba? Postaram się spojrzeć na to wydarzenie okiem socjologa. Nie chce nikogo przekonywać, po prostu tak to widzę.
Renowacja tej ulicy trwała wiele miesięcy. Uważam jednak, że warto było poczekać. Ulica jest dzisiaj bez porównania ładniejsza, bezpieczniejsza i wygodniejsza niż przed rozpoczęciem prac. Wystarczy zresztą porównać część wyremontowaną, od Grunwaldzkiej do Podchorążych, z pozostałym odcinkiem.
Od kilku tygodni obserwuję bezprecedensową, równoległą ofensywę samorządu województwa wielkopolskiego i wojewody – reprezentanta rządu. Istne zawody w wydawaniu pieniędzy na rzecz regionu.
Gdy patrzymy obojętnie na zło które nas bezpośrednio nie dotyczy (zwykle jeszcze nie dotyczy) prowokujemy los, by znaleźć się w sytuacji, którą opisał w swoim wierszu pastor Martin Niemoller, więzień hitlerowskiego obozu w Sachsenhausen, gdzie tylko o włos uniknął śmierci na szubienicy.
W związku z próbami rozbicia zeszłotygodniowego Marszu Równości w Białymstoku prezydent Poznania Jacek Jaśkowiak opublikował oświadczenie, którego treść zamieszczamy poniżej:
59 wypełnionych ankiet i prawie 40 głosów przesłanych do Zarządu Transportu Miejskiego pocztą elektroniczną bądź tradycyjną – to efekt konsultacji społecznych, w których mieszkańcy Poznania wypowiedzieli się w sprawie nowej trasy tramwajowej od pętli Wilczak do skrzyżowania ulic Garbary, Małe Garbary i Estkowskiego.
W zeszłym tygodniu pisaliśmy o remoncie skateparku i toru bowlingowego na osiedlu Piastowskim, w miejscu gdzie kiedyś była miejska pływalnia. Otrzymaliśmy od naszego współprcownika i aktywisty ekologicznego list w tej sprawie, który publikujemy poniżej:
Jakby długo by człowiek nie żył na tym najlepszym ze światów, zawsze znajdzie się coś co spowoduje, że szczęka mu opadnie. Na portalu gospodarczym wnp.pl trafiłem na artykuł Piotra Stefaniaka, w którym wypowiada się Adrian Furgalski, dyrektor Zespołu Doradców Gospodarczych Tor. I oniemiałem.
Prawie codziennie jeżdżę poznańską komunikacja miejską, najczęściej tramwajami. Co jakiś czas jestem, jak zresztą chyba wszyscy pasażerowie, zwłaszcza w centrum miasta, świadkiem tego, jak na przystanku wpada gromada przedszkolaków albo uczniów pierwszych klas podstawówki. I zaczyna się.
Wczoraj rozpoczęło w Wielkopolsce kampanię wyborczą porozumienie trzech głównych partii lewicowych: SLD, Razem i Wiosny. Regionalni liderzy tych ugrupowań spotkali się z dziennikarzami na Placu Mickiewicza. Zapewniają, że osią powstającej koalicji jest konsensus programowy.
Wiadomość o ostatecznym zniknięciu z rynku marki delikatesów Piotr i Paweł to nie tylko jedna z wielu informacji o fuzjach czy przejęciach. Wraz z tą nazwą odchodzi w niebyt ważny rozdział w historii polskiego handlu po transformacji ustrojowej. Właściwie, gdyby wyłączyć małe sklepy, kończy się duży rodzimy handel jako pewna całość.
Taki obrazek z lat szkolnych – namiętnie chodziliśmy do kina na filmy z Godzilą. W jednym potwór naparzał się z Mechagodzillą. Wielkie jak góry monstra biły się między sobą depcąc po drodze budynki i całe miasta, nawet tego nie zauważając. Mimo kiepskich dekoracji, robiło to wrażenie. Podobnie widzę naszą scenę polityczną.
