Informacje Opinie Komentarze
Czy spółka PKP rzeczywiście zamierza wyburzyć budynek starego dworca? Czy miasto pozna wyniki prac zespołu wojewody ds. poznańskiego węzła kolejowego? Czy nie byłoby dobrą praktyką rozpisać konsultacje społeczne i konkurs architektoniczny w sprawie projektu dworca? Czy będą respektowane zalecenia Miejskiego Konserwatora Zabytków? – takie pytania zadają sobie władze miasta Poznania.
„Wojewoda wielkopolski i władze PKP zapowiadają znaczące ułatwienia w rejonie dworca w postaci dodatkowego peronu i tunelu pod nim. W rzeczywistości jednak działania te nie przyniosą znacznych korzyści pasażerom i utrwalą chaos panujący na poznańskim dworcu kolejowym” – czytamy w informacji prasowej Urzędu Miasta.
Pierwszym efektem dzisiejszego spotkania mieszkańców Starołęki z wiceprezydentem Jędrzejem Stolarskim jest wstrzymanie wycinki drzew w miejscu, które miasto planuje przekształcić w teren rekreacyjny. Jak się okazało, wbrew stanowisku mieszkańców. Teraz obie strony mają zastanowić się, jak inwestycja ma docelowo wyglądać. Jedno jest pewne – mieszkańcy nie zgadzają się na wycinkę drzew, a pod topór przeznaczono aż 180.
Z korytarza Urzędu Miasta zniknęła wystawa uczniowskich prac na temat smogu. Jak to w przypadku dzieci, były to prace często naiwne, za to zaangażowane i przejmujące – w sam raz ilustracja dla toczących się obecnie debat antysmogowych, prowadzonych w urzędzie i poza nim.
Poznański społecznik Lechosław Lerczak, aktywista ekologiczny i członek Stowarzyszenia „My-Poznaniacy” pozwał do sądu prezydenta Poznania Jacka Jaśkowiaka. W swoim imieniu, ale wyrok może mieć precedensowe znaczenie dla wszystkich mieszkańców Poznania.
Od zakończenia remontu Kaponiery minęły ponad dwa lata. Przez ten czas największe z pomieszczeń, wygospodarowane po Muzeum Motoryzacji, stoi puste. Rządzący wówczas miastem zarzekali się, że nie będzie tam dyskontu spożywczego.
Wielu pieszych podążających tu i ówdzie ulicami centrum Poznania z wielkim zadowoleniem przyjęło program wyłączania sygnalizacji w śródmieściu. Oznacza to konieczność uspokojenia ruchu, co nie wszystkim się podoba. Zwłaszcza kierowcom. Vide – wyhamowanie programu likwidacji świateł.
Jeżeli prawdą jest, że to co zdarza się w małych Łomiankach, po jakimś czasie ma miejsce w reszcie kraju, to posłuchajcie opowieści o pokonaniu autorytarnej władzy. Na początek, co mam na myśli mówiąc autorytarna?
Wtorkowa wizyta w Poznaniu Radosława Sienkiewicza, byłego ministra spraw wewnętrznych i koordynatora służb specjalnych, a wcześniej funkcjonariusza UOP okazała się bardzo interesującym wydarzeniem. W wielu kwestiach nie zgadzam się z politykami PO, ale minister powiedział o wielu, moim zdaniem, istotnych sprawach w sposób całkiem rozsądny. Okazją do spotkania była promocja jego książki „Państwo teoretyczne”.
Warto jeździć z kulturą: ZTM apeluje aby zdejmować plecaki
i nie zajmować miejsc tuż przy drzwiach. Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu kontynuuje akcję „Warto jeździć z kulturą”. Tym razem chcemy zwrócić szczególną uwagę na właściwe przewożenie bagażu – zwłaszcza bardzo popularnych plecaków, a także, aby nie zajmować miejsc tuż przy drzwiach pojazdu. Od wczoraj, w ramach akcji, będzie można otrzymać w Punktach Obsługi Klienta ZTM praktyczny gadżet promocyjny – odblaskową opaskę z logo ZTM.
Czytaj dalej Wsiadasz do bimby? – zdejmij plecak i rozsądnie korzystaj z telefonu
Cieszy, że nareszcie coś drgnęło w sprawie budowy torów tramwajowych w ulicy Ratajczaka. To bardzo potrzebna inwestycja, bo dzisiejsze połączenie centrum z Wildą, przez ulicę Strzelecką to czysta strata czasu i energii – zarówno dla pasażerów, jak dla MPK. Przypomnę tylko, że o sprawie mówi się od lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. I jak dotąd nic się nie działo. Słowem – uwierzę, jak zobaczę.
Nie dziki są problemem, tylko lobby myśliwych a przede wszystkim rolników, którym te zwierzęta wyrządzają szkody w uprawach. A eksterminacja dzików nie powstrzyma pochodu przez Polskę afrykańskiego pomoru świń, bo winni są sami ludzie, przez swoją nieodpowiedzialność przenoszący wirusa z lasu do chlewni – takie opinie można było usłyszeć podczas dzisiejszej demonstracji przeciwko planowanej przez władze masowej rzezi dzików, ocierającej się o plan wybicia całego gatunku na terenie kraju.
Gdyby Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy nie było, trzeba by coś podobnego wymyślić. I niech nikogo nie zwiedzie awantura sprzed trzech lat, która przetoczyła się przez kraj, a zwłaszcza media społecznościowe. Ta wielce już dopracowana maszyneria do zbierania pieniędzy potrzebna jest każdej władzy.
Czy trzeba czynić sobie ziemię poddaną, a dzikie zwierzęta traktować jak szkodniki, a w najlepszym razie jako surowiec do produkcji pożywienia? A może po prostu żyć obok nich, podpatrywać, byle nie przez lunetę celownika. Czy można skracać dystans między nimi a człowiekiem do porównywalnego z tym, jaki istnieje między nami a zwierzętami domowymi? Nie zmieniając na siłę ich świata? Okazuje się, że można. Rzecz jasna, na warunkach zwierząt.
Dworski, bizantyjski styl sprawowania władzy wielka grupa Poznaniaków kojarzyła z ekipą prezydenta Ryszarda Grobelnego. Po Jaśkowiaku spodziewano się, że jako ktoś wywodzący się z ruchów miejskich (co nie było prawdą, on tylko za takiego uchodził) ucywilizuje poznańskie obyczaje. Nie tylko dworskie relacje władza obywatel, ale i skieruje miasto na tory zrównoważonego rozwoju, przy aktywnym udziale społeczeństwa obywatelskiego. Nic bardziej naiwnego.
O ile powszechna jest już świadomość, że współczesny konsumpcjonizm produkuje niewyobrażalne ilości odpadów, z którymi nie ma co zrobić, o tyle nie wszyscy zdają sobie sprawę, że przynajmniej niektóre przedmioty są już projektowane i produkowane jako śmieci, i z tym piętnem trafiają, fabrycznie nowe, do sklepów.
Oczywiście – myśliwym. To żądne krwi środowisko zawsze dorobi ideologię do swoich wątpliwych etycznie zabaw. Wystrzelanie niemal do nogi całego występującego w Polsce gatunku nie zatrzyma afrykańskiego pomoru świń (ASF) , pomoże jednak podtrzymywać niezwykle szkodliwą bajeczkę, że strzelanie do zwierząt dla przyjemności ma cokolwiek wspólnego z ochroną przyrody.
Inaczej, niżby sugerował tytuł sztuki jej głównym bohaterem nie jest posągowa persona. Chodzi raczej o człowieka chorego na władzę, ale też zakompleksionego. Na swoim dworze chciał uchodzić za reprezentanta intelektualnej oświeceniowej elity, choćby przez dobór gości, podziwiających go bardziej lub mniej szczerze. Tymczasem okazał się być ojcem największej chyba, po Rosji (która zresztą nie do końca jest europejska) tyranii.
Czytaj dalej Fryderyk niezbyt wielki, Polacy jeszcze mniejsi
Nie, wbrew pozorom – to nie ludzie ogrzewający mieszkania i domostwa paliwami stałymi, nie ci, co wrzucają do kotła, pieca kaflowego , kuchennego czy kozy kolorowe gazety i odpady komunalne, palą mokrym drewnem, odpadami węglowymi, porąbanymi starymi meblami z drewna i płyty stolarskiej. Także nie ci, co w przydomowych warsztatach i zakładach rzemieślniczych spalają odpady poprodukcyjne, używają przepracowanego oleju, chemikaliów i opakowań. Większość tych ludzi to ofiary sytuacji ekonomicznej, wysokich cen opału i ubóstwa energetycznego. Większość.