Kordian w inscenizacji Teatru Polskiego to, poza wszystkim, doskonały przykład tego, jak za pomocą bardzo skromnych środków wyrazu jak i formy, można wyrazić prawdziwie wielką sztukę.
Kim jest dla mnie Kordian –bohaterem, czy może ofiarą? Cała sztuka była dla mnie próbą odpowiedzi na to pytanie.
Pierwsze próby odpowiedzi rożnych osób, w formie głosów słyszalnych z rożnych stron towarzyszyły widzom już przy wchodzeniu na salę.
Dalej widzowie zostali zasypani szalonym tańcem gestów, by nagle znaleźć się w środku romantycznej sceny w ogrodzie, rozmowy Laury z Kordianem zakończonej jego samobójstwem.
Po śmierci bohatera, leżącego na kształt ukrzyżowanego Chrystusa, pojawia się postać kobiety, która powoli odziera go z szat, i sama przywdziewa jego kostium. Następnie podobnie czynią kolejni Kordianie i Kordianki.
Artyści wciągają nas w analizę leżącego, zadają mnóstwo pytań, ale obiekt wymyka się naukowym opisom, oszukuje i szokuje zmysły.
W pewnym momencie niczym kukłę przebierają bohatera w papieskie szaty i sadzają na tronie. Sprawdzają co zostaje w ludzkiej pamięci, jak przeszłość ma się do przyszłości.
Następnie aktorzy przenoszą nas na Mount Blanc, gdzie wspinają się, dysząc niczym alpiniści, by na szczycie spotkać… niedźwiedzia polarnego, który przeistacza się w postać ludzką – Winkelrieda.
Ważnym elementem spektaklu był dialog aktorów, różnych wcieleń Kordiana, z widownią – zwracali się oni bezpośrednio do widzów z fundamentalnym pytaniem: czy potraficie zachować się odważnie, i to w najróżniejszych, ekstremalnych ale i codziennych sytuacjach.
Pod koniec z kąta wyszedł, obecny tam od początku spektaklu Wiesław Zanowicz. Aktor wspomniał swoja przygodę z Kordianem którym był przed laty. Jego wspomnienia spinały swoistą klamrą całość.
Sama scenografia, ascetyczna w formie, wprost nawiązywała do poznańskiego Placu Adama Mickiewicza. Kontrastowała z nią niezwykle dynamiczna muzyka, wypełniająca przestrzeń bez reszty.
Ela Preiss
Kordian – Teatr Polski
obsada:
Alex Freiheit
Sonia Roszczuk
Kornelia Trawkowska
Magdalena Woleńska
Mariusz Adamski
Konrad Cichoń
Paweł Siwiak
Wiesław Zanowicz
Reżyseria Jakub Skrzywanek
Dramaturgia Daria Kubisiak
Scenografia i kostiumy Paula Grocholska
Muzyka Kamil Tuszyński
Choreografia Agnieszka Kryst
Reżyseria świateł Aleksandr Prowaliński
Asystent reżysera Marcin Starosta
Inspicjent Agnieszka Misiewicz
Produkcja Zuzanna Głowacka, Andrzej Szwaczyk